Met low-code ontwikkel je applicaties aan de hand van visuele bouwblokken. Wat zijn de voor- en nadelen van low-code? Welke low-code platforms zijn er zoal op de markt? En welke typen toepassingen kun je hiermee bouwen? Wij zetten de belangrijkste informatie over low-code op een rij.
1. Low-code: definities en begrippen 👨💻
Wat is low-code?
Low-code is een ontwikkelmethode waarbij je een applicatie samenstelt met behulp van visuele bouwblokken en modellen. Dit doe je in een grafische interface: de programmeercode bevindt zich ‘onder de motorkap’. Deze aanpak heeft verschillende voordelen. Zo gaat de ontwikkeling sneller, wat kosten bespaart en de time-to-market significant verkort. Ook is er minder specialistische kennis van complexe programmeertalen nodig om een applicatie te bouwen.
Low-code is ontstaan vanuit de behoefte om de ontwikkeling van applicaties te vereenvoudigen. Al in de jaren 50 van de vorige eeuw waren er programmeertalen met datzelfde doel, zoals Fortran en COBOL. En in 1987 introduceerde Apple Hypercard, een platform waarmee developers vrij complexe applicaties konden bouwen zonder code te schrijven. Strikt gezien is low-code dus niet nieuw, maar meer de volgende fase in de evolutie van software-development.
Toch is low-code geen oude wijn in nieuwe zakken. Een belangrijk verschil is dat moderne low-code platforms niet alleen gericht zijn op professionele developers, maar ook op niet-programmeurs. Verder bieden deze platforms veel meer functionele mogelijkheden en draaien ze in de cloud. Mede daarom is low-code nu immens populair. Steeds meer bedrijven maken gebruik van low-code om verouderde software te vervangen en krachtige, innovatieve maatwerkapplicaties te bouwen.
De wereldwijde markt voor low-code applicaties groeit dan ook elk jaar met dubbele cijfers. Meer weten? Lees dan ons artikel met feiten en cijfers over low-code.
Wat is no-code?
No-code gaat nog een stapje verder dan low-code. Bij deze ontwikkelmethode wordt (bijna) geen nieuwe code gebruikt. Een no-code platform is dus nog toegankelijker: niet-programmeurs kunnen als citizen developer meebouwen aan een applicatie. Daardoor is het bijvoorbeeld mogelijk om HR, finance en marketing een actieve rol te geven in het ontwikkelproces. Zij benaderen de applicatie vaak vanuit een ander perspectief, bijvoorbeeld dat van de klanten. Deze co-innovatie kan de gebruikersadoptie vergroten.
Wat is het verschil tussen low-code en no-code?
Low-code en no-code hebben vooral veel overeenkomsten. Toch zijn er ook verschillen. Zo bieden low-code platforms vaak meer technische mogelijkheden, bijvoorbeeld op het gebied van schaalbaarheid, beveiliging en integraties met andere applicaties. No-code is in de basis meer geschikt voor de ontwikkeling van relatief eenvoudige applicaties die bijvoorbeeld een handmatig proces automatiseren of stroomlijnen. In de praktijk kruipen low-code en no-code platforms de laatste jaren steeds dichter naar elkaar toe.
Wat is het verschil met traditionele software-ontwikkeling?
Bij traditionele software-ontwikkeling wordt code handmatig geschreven met behulp van programmeertalen. Low-code ontwikkeling verloopt via een cloudplatform met een grafische interface. De developer stelt aan de hand van herbruikbare visuele bouwblokken en modellen een applicatie samen. Low-code ontwikkeling gaat veel sneller en het beheer van de applicatie is eenvoudiger. Maar traditionele software-ontwikkeling biedt meer flexibiliteit en controle als het gaat om de functionaliteit en de architectuur.
Wat is het verschil met een standaard softwarepakket?
Voor veel branches en toepassingen zijn standaard softwarepakketten beschikbaar. Daarmee kun je snel aan de slag, tegen relatief lage kosten. Wel zijn er vaak beperkte mogelijkheden om de software af te stemmen op de specifieke wensen en eisen van je organisatie. Soms ontbreekt er zelfs functionaliteit die je echt nodig hebt. Gevolg: je moet bedrijfsprocessen aanpassen aan de software. Met low-code bouw je maatwerkapplicaties die juist perfect aansluiten bij je bedrijfsvoering.
Wat is een citizen developer?
Een citizen developer is een medewerker die applicaties bouwt met een low-code platform. Citizen developers moeten wel enig technisch inzicht hebben, maar programmeerervaring is niet noodzakelijk. Citizen developers voegen op een andere manier waarde toe aan het ontwikkelproces, bijvoorbeeld met hun creatieve vaardigheden of kennis van de bedrijfsvoering. Meestal werken citizen developers samen met professionele developers die de kwaliteit bewaken en maatwerkcode schrijven. Citizen developers worden als een belangrijke oplossing gezien voor het tekort aan ontwikkelaars.
Wat is rapid application development?
Rapid application development (RAD) is een methodiek voor snelle software-ontwikkeling. RAD staat voor een iteratief proces waarbij de developers continu feedback van de gebruikers verzamelen om zo telkens nieuwe prototypes te bouwen en testen. Dit is een totaal andere aanpak dan de traditionele watervalmethode voor software-ontwikkeling, waarbij de focus ligt op een uitgebreide planning en gedetailleerde specificaties.
Low-code en RAD worden vaak in één adem genoemd. Dat is niet vreemd, want beide hebben in de basis hetzelfde doel. Veel low-code platforms zijn ooit begonnen als RAD-tool. Toch is het belangrijk om onderscheid te maken tussen de twee. RAD is een agile ontwikkelstrategie die je met een low-code platform kunt uitvoeren.